Ο χαρταετός μας
Τον χαρταετό, μάς τον έφτιαχνε ο μπαμπάς
Τότε που η πόλη μου δεν είχε τα οκταώροφα...
Αργότερα τα ηνία, τα ανέλαβε ο αδερφός μου.
Ανεβαίναμε στην ταράτσα μάς, τότε που απ εκεί έβλεπες την Ψυττάλεια κι όχι τους τεράστιους γερανούς του λιμανιού, και με επιδέξιες κινήσεις ο Νίκος τελειοποιούσε τον χαρταετό μας. Η ουρά ήταν με κομμάτια εφημερίδας, τα ζύγια πάντα δύσκολα να τα υπολογίσεις σωστά...
Και πάντα τα κατάφερνε.
- Αμόλα καλούμπα, Λαμπρινή, φώναζε, τότε... και ωπ...
Νατος... ψηλά πετάει ο χαρταετός...
-Γειά σου Μαστρο - Νίκο... με τα ωραία σου! λέω κι εγώ τώρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου